“สูง”ที่สุดไม่ใช่ “ท้องฟ้า” แต่มันคือ “ความทะเยอ ทะยาน

“สูง”ที่สุดไม่ใช่ “ท้องฟ้า”
แต่มันคือ “ความทะเยอ ทะยาน
“ต่ำ” ที่สุดไม่ใช่ “นรกอเวจี”
แต่มันคือ “อกตัญญู เนรคุณ”
“มาก” ที่สุดไม่ใช่ดวงดาวในจักวาล
แต่มัน คือ “กิเลส ตัณหา ความอยาก”
“น้อย” ที่สุดไม่ใช่ “เศษตังค์”
แต่มัน คือ”ความสำนึกดี”
“ลึก” ที่สุด ไม่ใช่ใต้ท้องมหาสมุทร
แต่มันคือ ก้นบึ้งจิตใจมนุษย์..”
“ตื้น” ที่สุด ไม่ใช่ “ผิวน้ำ”
แต่มัน คือ “..ความคิด..”
“หนัก” ที่สุด ไม่ใช่ “ภูเขา”
แต่มัน คือ “..การแบกรับ..”
“เบา” ที่สุด ไม่ใช่ “ขนนก”
แต่มัน คือ “อุเบกขา”
“ยาว” ที่สุด ไม่ใช่ “ฟากฟ้า”
แต่มันคือ การเวียนว่ายตายเกิด
“สั้น” ที่สุด ไม่ใช่ “ขนไร”
แต่มัน คือ “..ลมหายใจในชีวิต”
“ไกล” ที่สุด ไม่ใช่ “ขอบจักรวาล”
แต่มัน คือ “อดีตกาลที่ผ่านมา”
“ใกล้” ที่สุด ไม่ใช่ “แค่สายตามอง”
แต่มัน คือ “ความตายในชีวิต”