( อ.ฟ้อน ดีสว่าง , อ.เที่ยง น่วมมานา )
เมื่อครั้งกระโน้น ท่านอาจารย์เที่ยงนวมมานา เล่าให้ฟังไว้ว่าเมื่อครั้งท่านอาจารย์เที่ยงยังหนุ่มอยู่เคยได้พบเห็นเหตุการณ์อันเป็นที่น่าอัศจรรย์เกี่ยวกับอาจารย์ฟ้อนไว้ว่า ที่สถานีรถไฟบางกอกน้อยได้เห็นหญิงสาวฝาแฝดสองคนกล่าววาจาหมิ่นประมาทท่านอาจารย์ฟ้อน เมื่อท่านได้ยินท่านบอกแก่สาวทั้งสองคนว่า “เย็นนี้เอ็งทั้งสองคนมาคอยที่นี่ ข้าจะไปธุระก่อนตอนเย็นจะมารับ
ท่านอาจารย์เที่ยงบอกว่าเห็นทั้งสองคนมีอากการเหมื่อนคนเหม่อลอยตลอด และเดินกลับบ้านไปพอบ่ายๆ ก็ออกมารออยู่ที่สถานีรถไฟ พอท่านอาจารย์ฟ้อนมาถึงท่านเพียงบอกแค่ว่าตามมา หญิงสาวทั้งสองก็ออกเดินทางไปพร้อมท่าน
กว่าทางบ้านของหญิงสาวจะรู้และตามหาเจอก็ปาเข้าไปสามเดือน ต้องไปขอขมาท่านก่อนจึงได้ลูกสาวกลับมา ท่านอาจารย์เที่ยงเคยยกย่องท่านไว้ว่าวิชานะจังงังของท่านเป็นเลิศจริงๆ
งานไหว้ครูพ่อเที่ยงสมัยก่อนตอนนั้นมีพระเข้ามาหาท่าน ลูกศิษย์จึงนำน้ำชามาถวาย เมื่อถึงตรงหน้าแล้วพระรูปนั้นก็ใช้ฝ่ามือตบลง ไปที่แก้วแตกกระจายแล้ว หันหน้ามาทางพ่อเที่ยงพร้อมกล่าวว่า “แ บบนี้ท่านทำได้ไหม” พ่อเที่ยงท่านก็เฉยๆ บอกให้ลูกศิษย์มาเก็บกวาดแล้ว ไปนำมาถวายให้ใหม่ เมื่อนำมาถวายแล้ว พระรูปนั้นก็ทำอีกเช่นเดิม และกล่าวว่า “แบบนี้ท่านทำได้รึป่าว” พ่อเที่ยงก็ให้ศิษย์มาเก็บกวาด แล้วให้รินน้ำชามาให้ท่าน จากนั้นพ่อเที่ยงก็นำน้ำชามาถวายพระรูปนั้นเอง และกล่าวว่า “อัปปมาโน ยั้งไว้ซึ่งความประมาท” พระรูปนั้นก็ตบไปที่แก้วอีกเช่นเดิม แต่คราวนี้แก้วบาดทะลุมือ ร้องโอดโอย ท่านจึงให้ลูกศิษย์มาไปส่งที่โรงพยาบาล….