" ตะกรุดคอหมา "
หลวงปู่แย้มท่านเป็นผู้ที่มีเมตตาต่อสรรพสัตว์ เมื่อก่อนท่านได้เลี้ยงหมาไว้หลายตัว หมาของท่านส่วนใหญ่จะดุ อีกทั้งกินอาหารที่เหลือจากท่านซึ่งอาหารนั้นก่อนกิน ซึ่งท่านทั้งเสกและทั้งเป่าด้วยเวทย์มนต์บางครั้งก็เป่ากระหม่อมให้มันเสมอมันเลยดุไม่ค่อยกลัวคน บางครั้งหมาก็ไปทำความเดือนร้อนให้ชาวบ้านไกล้ๆ วัด ชาวบ้านที่ไม่ชอบก็ทำร้ายไล่ตี ปาก้อนหิน บ่อยๆ รุนแรงจนถึงขั้นยิงด้วยปืน ใช้มีดดาบไล่ฟัน ทำให้หมาได้รับบาดเจ็บเป็นอย่างมาก ครั้นจะห้ามไม่ให้ทำร้ายหมาก็คงไม่เป็นผลอะไร
เพื่อไม่ให้เป็นเวรซึ่งกัน ดังนั้นแล้ว จึงทำเครื่องรางของขลังให้ไว้ติดตัวหมา ทีคนยังทำให้ได้ทำไมหมาจะทำให้ไม่ได้ โดยตะกรุดของหมาจะแตกต่างจากของคน ลงยันต์เหมือนกันแต่ลงแตกต่าง
หลวงปู่แย้ม ได้ผูกตะกรุดไว้ที่คอหมาทุกตัว แต่แล้ววันหนึ่งหมาก็เจอดีจนได้ ชาวบ้านที่ไม่ชอบหมาก็นำปืนมาลองยิงหมาดู ปรากฏว่าปืนแตก ! เป็นเหตุให้เกิตความฮือฮาขึ้นมาอย่างรวดเร็ว คนที่ต้องการตะกรุดแบบเร็วๆ ก็แย่งเอาที่คอหมา คนที่มีศีลธรรมดีหน่อยก็ไปบอกกล่าวขอกับหลวงปู่เอง กิติศัพท์ของหลวงปู่ก็กระฉ่อนแต่นั้นมา จนชาวบ้านเรียกขานว่า “ปู่แย้ม ตะกรุดคอหมา”
หลังจากนั้นมาตะกรุดโทนที่ท่านสร้างไม่ว่าจะเป็นดอกเล็กดอกใหญ่เนื้อทองคำ เนื้อเงิน เนื้อทองแดงหรือเนื้อตะกั่ว ก็ถูกเรียกชื่อว่าตะกรุดคอหมาหมดทุกดอก ตะกรุดคอหมาของท่านจะมีจุดเด่นอยู่ที่ผู้นำไปใช้จะมีประสบการณ์ทางด้านมหาอุตม์ อยู่ยงคงกระพัน แต่จริงแล้วท่านก็ลงเมตตามหานิยมด้วย โดยเฉพาะตะกรุดที่ท่านทำแจกให้กับลูกศิษย์ลูกหาที่เป็นสตรี แต่ส่วนใหญ่ลูกศิษย์ลูกหาของท่าน จะนำไปใช้ทางมหาอุตม์เป็นหลัก
เหตุการเลิกสร้างตะกรุดคอหมา เนื่องจากมีผู้แฝงตัวมาเป็นลูกศิษย์จารตะกรุดปลอมและหลอกขายว่าเป็นตะกรุดคอหมา พอท่านทราบ ท่านก็สั่งระงับไม่สร้างตะกรุดคอหมาอีกเลย ด้วยเพราะท่านเป็นห่วงลูกศิษย์ที่นับถือเชื่อมั่นในตะกรุดของท่านจะมีอันตราย ตะกรุดของท่านไม่มีเอกลักษณ์อันใดที่จะชี้ว่าเป็นของแท้ที่ท่านจารเอง เอกลักษณ์ภายนอกเช่นแผ่นโลหะ เชือกถักลงสีแดงของแท้และของปลอมก็เหมือนกันทุกอย่าง ส่วนใหญ่ที่รู้เพราะหลังจากนั้นบางคนมาให้ท่านเสกซ้ำ พอท่านจับตะกรุดดูแล้วท่านก็บอกว่าไม่ใช่ตะกรุดของท่าน ตะกรุดไม่มีพลัง เลยลองผ่าดูผลปรากฏยันต์ที่เขียนไม่ใช่ลายมือของท่าน ท่านจึงไม่ทำตะกรุดคอหมาออกให้บูชาอีกเลย