"อันความเจ็บปวดทุกขเวทนาในรูปขันธ์ร่างกาย ของแต่ละบุคคลนี้ ถ้าถึงเวลามันเจ็บไข้ได้ป่วยมาแล้ว อยู่แบบไหนไปแบบไหนก็เจ็บนั่นแหละ ทุกคนที่เกิดมาอายุหลายสิบแล้วย่อมรู้เองเข้าใจเอง ว่าโรคภัยไข้เจ็บที่มันเกิดขึ้นในรูปขันธ์ตัวตนของคนเรานั้น สอนทุกบางอย่างบางประการ จนได้ร้องไห้น้ำตาไหลบ่นเพ้อร่ำไรไปตามภาษามนุษย์ไม่รู้
เพราะที่จริงคำสอนของพระพุทธเจ้า มาเตือนเราท่านทั้งหลายว่าอย่ามามัวเมายึดมั่นถือมั่นในหน้าในตา ในชื่อในเสียง อย่าไปดีใจเพราะมีวัตถุข้าวของภายนอก วัตถุข้าวของภายนอกนั้น เวลามันเจ็บมันไข้มา เวลามันจะแตกจะดับไป เอาไปไม่ได้ ใครจะห่วงขนาดไหนก็ตาม เอาไปไม่ได้แน่ๆ"
..... หลวงปู่สิม พุทธาจาโร