"โจเซฟีน ค็อกแรน" หญิงขี้วีนผู้ประดิษฐ์เครื่องล้างจานคนแรกของโลก
“จานชามฉันเสียหายหมด ฉันขอไล่พวกเธอออก ออกไป!! เดี๋ยวฉันจะทำเครื่องล้างจานเอง ไม่ง้อพวกเธอหรอก” Dialog นี้เธอไม่ได้พูดหรอกครับ ฮ่าๆ แต่ผมคิดว่าอารมณ์ฉุนเฉียวของเธอน่าจะประมาณนี้เมื่อแม่บ้านของเธอได้ทำชามหรูราคาแพงของเธอหล่นแตกเสียหาย นับครั้งไม่ถ้วน จนเธอเริ่มที่จะเบื่อหน่าย จนไล่แม่บ้านคนนั้นออกไป ซึ่งทำให้ถือกำเนิดเครื่องล้างจานอัตโนมัติ มาให้พวกเราได้ใช้กันมาจนถึงทุกวันนี้ แหม่ จะนึกขอบคุณหรือสงสารดีนะ

ซึ่งเจ้าของอารมณ์ฉุดเฉียวคนนี้ นั้นก็คือ โจเซฟีน ค็อกแรน (Josephine Garis Cochran) สุภาพสตรีจากเชลบี วิลล์ รัฐอิลลินอยส์ สหรัฐอเมริกา ซึ่งเป็นผู้คิดค้นเครื่องล้างจานคนแรกของโลก แต่ก็เกือบจะไม่ได้เป็นคนแรกสะแล้วล่ะครับ เมื่อก่อนหน้านั้นเนี้ย เมื่อราวๆ ปี ค.ศ. 1850 นั้น ได้มีชายชาวอเมริกันคนนึงนามว่า โจเอล ฮิวจ์ตัน (Joel Houghton) ได้ประดิษฐ์เครื่องมือชนิดหนึ่งซึ่งมีลักษณ์เป็นคล้ายกับเครื่องจักร ที่ช่วยในการล้างจานแต่ก็ไม่เป็นที่จดจำและยอมรับ แต่นั้นก็นับว่าเป็นแนวคิดแรกๆของการทำเครื่องล้างจาน

ต่อมาราวๆ ปี ค.ศ. 1865 ก็ได้มีชายชื่อว่า แอล.เอ. อเล็กแซนเดอร์ (L.A. Alexander) ได้จดลิขสิทธ์เครื่องมือชนิดหนึ่ง ลักษณะจะเป็นฟันเฟืองหมุนจานชามเป็นวงกลมผ่านน้ำ แต่เจ้าอุปกรณ์ชิ้นนี้ก็ไม่ได้ทำให้จานชามทั้งหลายขจัดคราบมันหรือทำให้จานชามสะอาดได้หมดจดสะทีเดียว
และนี้ก็คือทั้งสองคนที่เกือบจะช่วงชิงความเป็นหนึ่งของการคิดค้นเครื่องล้างจานไปจากเธอ ย้อนกลับไปอ่านไดอะล๊อค ที่ผมกล่าวไว้ข้างต้นครับ เพือนพอจะเดาอารมของนางออกไหมครับว่านางเป็นคนแบบไหน โจเซฟีน ค็อกแรน เนี้ย เธอค่อนข้างที่จะเป็นสาวที่ชื่นชอบปาร์ตี้เป็นอย่างมาก จึงชอบจัดปาร์ตี้อยู่เป็นประจำที่บ้านของเธอ แต่งานเลี้ยงก็ย่อมมีวันเลิกรา แล้วหลังจากงานเลี้ยงจบงานทุกอย่างก็ตกเป็นหน้าที่ของบรรดาแม่บ้านของเธอสิครับ รออะไร นี้แหละครับเรียกได้ว่าเป็นจุดเริ่มต้นเล็กของเธอก็ว่าได้ เมื่อแม่บ้านของเธอนั้นเผลอทำชามหรูของเธอตกแตกแบบแอนตาซินไม่รับจ่าย เรื่องรู้ถึงหู โจเซฟีน อารมณ์เธอก็ฉุนเฉียว ก็ได้ไล่แม่บ้านออก และประกาศว่า “ฉันจะประดิษฐ์เครื่องล้างจานเองแล้ว ไม่ง้อพวกเธอหรอก” แล้วเธอก็ทำจริงๆสะด้วย ด้วยความร่วมมือกับทั้งคุณพ่อที่เป็นนักวิศวกรและคุณตาที่เป็นนักประดิษฐ์ จึงได้ถือกำเนิดเครื่องล้างจานเครื่องแรกของโลกขึ้น แต่ระบบก็ยังต้องใช้มือในการล้างอยู่ เพราะเนื่องจากสมัยนั้นไฟฟ้ายังไม่ค่อยให้ใช้กันมากนัก และเธอก็ได้พัฒนามาเลื่อยๆ จนกระทั่ง วันที่ 28 ธันวาคม ค.ศ. 1886 วันนี้เป็นวันที่เธอได้จดทะเบียนเป็นเจ้าของลิขสิทธิ์เครื่องล้างจาน ก่อนที่นางจะเอาเครื่องล้างจานที่พัฒนาไปได้ระดับนึงแล้ว นำไปโชว์ที่งาน World's Columbian Exposition ที่จัดขึ้นที่ชิคาโก ในปี 1893 ซึ่ง ให้ตายเถอะ...เธอได้รับรางวัลสะด้วย ไม่ธรรมดาเลยทีเดียว นับว่าเป็นวีนเวี่ยงที่ประสบความสำเร็จอย่างล้นเหลือจริงๆ หากแต่ ผลงานของเธอก็ยังมีเพียงแค่โรงแรม และภัตคารเท่านั้นที่สนใจ

แต่ไม่นานนัก โจเซฟีน ค็อกแรน ก็ได้มีบริษัทยักใหญ่บริษัทหนึ่งชื่อ KitchenAid ในปัจจุบัน ได้เข้ามารับเป็นผู้ผลิตเครื่องล้างจานให้แก่เธอ ต่อมาเครื่องล้างจานก็ได้ใช้กันอย่างแผร่หลายและเป็นที่นิยมในหมู่แม่บ้านทั่วไป จนมีบริษัทอื่นๆต้องผลิตเจ้าเครื่องล้างจานขึ้นมาบ้าง
เป็นอย่างไรกันบ้างครับ เรียกได้ว่าเพราะความวีนความเหวี่ยงและอารมณ์เอาแต่ใจสไตล์ลูกคุณหนูของเธอ จึงได้เกิดเป็นเครื่องล้างจานมาให้เราได้ใช้กันในปัจจุบันนี้ เลยล่ะครับ ยอดเยี่ยมจริงๆ