ลูกจงจำไว้ว่า... การไม่ต่อสู้ในบางกรณี
กลับเป็นวีรกรรมที่ยิ่งใหญ่กว่าการต่อสู้อย่างเอาเป็นเอาตาย
ลูกจงอย่าโกรธคนไม่ดี ที่จริงเขาก็อยากดีเหมือนกัน
แต่เขาไม่เข้าใจว่าอะไรเป็นความดี...อะไรคือไม่ดี
ลูกพ่อต้องเป็นคนแข็งแรง...ไม่แข็งกระด้าง
ลูกพ่อต้องเป็นคนเรียบง่าย...ไม่มักง่าย
ลูกพ่อต้องเป็นคนอ่อนโยน...ไม่อ่อนแอ
ลูกจงโอนอ่อนผ่อนตามอย่างฉลาดและสุขุม
การพ่ายแพ้ด้วยศิลปะ ดีกว่าการชนะด้วยอารมณ์
ความกล้าหาญต้องประกอบด้วยสติปัญญา
ถ้าลูกกล้าโดยไม่มีสติปัญญาเขาเรียกว่าคนบ้าบิ่น
ปลายทางสุดท้ายของความไม่พอคือ...ความทุกข์
ลูกจงจำไว้ว่า... ผู้ที่ไม่ให้อภัยผู้อื่น คือผู้อ่อนแอทางจิตใจ
การให้อภัยศัตรูคือการสร้างมิตร
ลูกควรจำสิ่งที่ควรจำลืมสิ่งที่ควรลืม ทำสิ่งที่ควรทำและต้องรู้ว่าสิ่งใดควรทำก่อนสิ่งใดควรทำทีหลัง
เมื่อลูกสังเกตดูจะพบว่าภายหลังเสียงหัวเราะจะมีน้ำตา ภายหลังเสียน้ำตาจะเห็นแสงธรรม...คือความจริงของชีวิต
หกล้มเพราะเราก้าวเดินไปข้างหน้า ยังดีกว่าลูกยืนเต๊ะท่าอยู่กับที่ เพราะถ้าลูกยืนไม่ดี...ก็จักมีคนมาถีบให้ล้มอยู่ดี