Silver Linings Playbook คือเรื่องราวของ แพทริค ชายหนุ่มผู้มีอาการไบโพลาร์ ที่เพิ่งออกมาจากสถานบำบัด

แพทริคพยายามจะขอคืนดีกับภรรยาเก่าและเริ่มต้นชีวิตใหม่ให้สมบูรณ์แบบ แต่ทุกอย่างก็กลับยิ่งแย่ลง จนในวันหนึ่งที่เขาได้พบกับ ทิฟฟานี หญิงสาวผู้มีอาการเสพย์ติดเซ็กส์ที่ทำให้เขาเริ่มมองเห็นความสุขจากอีกแง่มุมที่เขาไม่คาดคิด

ฉากหนึ่งที่ผมชอบมากๆ ในหนังเรื่องนี้ก็คือฉากแข่งขันเต้นรำซึ่งทั้งคู่ต้องทำคะแนนให้ได้อย่างน้อย 5 เต็ม 10 เพื่อชนะเดิมพันที่พ่อของแพทพนันกับเพื่อนไว้ และในตอนที่พวกเขาทำสำเร็จ ทั้งคู่ก็ดีใจกันราวกับได้แชมป์จนคนอื่นงงกันไปหมดว่าจะดีใจอะไรหนักหนากับการได้คะแนนแค่ 5

แน่นอนว่าพวกเขาดีใจเพราะชนะพนัน แต่เมื่อมองในอีกมุม สิ่งหนึ่งที่ฉากนี้บอกเราก็คือ บางครั้งความสุขความทุกข์ของคนเรามันก็ขึ้นอยู่ที่ตัวเราเองว่าจะตั้ง ‘มาตรฐานความสุข’ เอาไว้ที่จุดไหน

ถ้าเราคาดหวังความสมบูรณ์แบบ คาดหวังคะแนน 10 เต็มกับทุกอย่างในชีวิต การมีความสุขคงเป็นเรื่องที่ยากมากๆ แต่ถ้าเราเรียนรู้ที่จะลดระดับความคาดหวังในสิ่งต่างๆ ลงไปบ้าง ความสุขก็อาจจะไม่ใช่เรื่องไกลตัวอย่างที่คิด

ดูหนังเรื่องนี้แล้วก็ทำให้นึกไปถึงคำพูดที่ว่า ชีวิตที่สมบูรณ์แบบไม่มีอยู่จริง แต่ชีวิตที่มีความสุขนั้นมีอยู่ จงอย่าตามหาความสมบูรณ์แบบ แต่จงแสวงหาความสุขในแบบของคุณ แล้วคุณจะค้นพบความสุขสงบมากขึ้น ตลอดการเดินทางในชีวิตนี้

บางที ชีวิตก็เหมือนกับการเต้นรำ ซึ่งจุดที่สำคัญที่สุดอาจจะไม่ใช่ท่วงท่าที่สมบูรณ์แบบ แต่มันสำคัญที่ว่าเรารู้สึกสนุกไปกับการเต้นรำนั้นมากแค่ไหน และสิ่งเดียวที่เราต้องทำก็คือการปล่อยใจให้ไหลไปตามท่วงทำนองแห่งชีวิต

เมื่อไหร่ที่เราเรียนรู้ที่จะปล่อยวางความคาดหวังของตัวเองลงบ้าง เมื่อไหร่ที่เราได้มองเห็นว่าเราสามารถชื่นชมสิ่งต่างๆ ในชีวิตได้มากมาย แม้ว่าอะไรๆ ในชีวิตจะไม่สมบูรณ์แบบก็ตาม เราก็อาจจะมองเห็นได้ว่า ความสุขมันที่แท้จริงมันกำเนิดขึ้นมาจากสิ่งที่อยู่ภายในตัวเรานั่นเอง

=======================

“A perfect life doesn’t exist but a happy life does. Don’t aim for perfection. Instead, focus on finding your happiness and you will discover more peace throughout your journey.” - Unknown