ตอนที่ 12 ความเมตตา และ รอยมือรอยเท้าหลวงปู่แผ้ว ช่วงเวลาที่หลวงปู่แผ้วอยู่วัดกำแพงแสนผู้ใดต้องการเข้าพบ สามารถเข้าพบได้ทุกเวลาไม่มีการกำหนดเวลาและไม่มีใครจัดคิว ทุกคนเข้าพบกราบไหว้ได้ไม่มีการกีดกัน มีวันหนึ่งผมและเพื่อนคนหนึ่งที่เพิ่งเข้าฝากตัวเป็นลูกศิษย์หลวงปู่เข้าหาและเพื่อนคนนี้ใส่ซองทำบุญถวายหลวงปู่ ซึ่งหลวงปู่รับซองทำบุญแล้วไว้ข้างกายท่านแล้วสนทนากับพวกของผมสัพเพเหระอย่างออกรส จู่ ๆ ก็มีหญิงสาวซึ่งเป็นคนอยู่ไม่ไกลจากวัดกำแพงแสนสติไม่ดี เป็นที่รู้กันทั่วไปแถวบริเวณวัดกำแพงแสน ขึ้นบันไดมาถึงก็พูดว่า " หลวงปู่ขอตังค์หน่อย " หลวงปู่ท่านหยิบซองที่เพื่อนผมทำบุญให้และบอกว่ารอเดี๋ยว ท่านเข้าห้องซักครู่เดินออกมามีมาม่า นมข้นหวาน น้ำตาลทราย ปลากระป๋องที่มีผู้ถวายใส่ถุงใหญ่ออกมาให้หญิงผู้นั้นไป เพื่อนผมอ้าปากค้างกระซิบบอกผมว่าเงินในซองเกือบพันหลวงปู่ไม่ดูเลย ผมกระซิบว่าเองได้บุญทันทีที่หลวงปู่บริจาคให้ผู้ยากไร้ หลวงปู่ท่านพูดว่า มันไม่มีถึงมาขอให้มันไป ความเมตตาของหลวงปู่แผ้วท่านเคยให้ผู้มาขอเงินโดยให้ซองที่ผู้มาทำบุญโดยไม่ได้เปิดซองดูว่ามีเงินเท่าใด จนเป็นที่ฮือฮาเมื่อผู้ขอเงินกับท่านเปิดซองมีเงินอยู่หนึ่งหมื่นบาท เมื่อท่านทราบก็ไม่ได้ใส่ใจท่านว่ามันโชคดีหายขัดสนไปสักพัก เรื่องรอยมือและรอยเท้าของหลวงปู่แผ้วมีอยู่ว่า เพื่อนอีกสองคนนัดกับผมว่าจะไปกราบหลวงปู่แผ้วจึงนัดเวลาไปกัน เมื่อไปถึงวัดกำแพงแสนก็เข้ากราบสนทนากับท่าน มีอยู่ตอนหนึ่งผมพูดขึ้นว่าอยากได้รอยมือรอยเท้าของหลวงปู่ไว้บูชา ท่านไม่ขัดข้องอนุญาต ผมจึงพูดว่าจะไปตลาดกำแพงแสนเพื่อซื้อผ้าดิบและหมึกพิมพ์รอยมือรอยเท้าท่าน หลวงปู่พูดว่าไม่ต้องซื้อผ้าดิบให้เอาผ้าจีวรไม่ใช้แล้วของท่านปั้มแทน ผ้าจีวรของท่านตัดแบ่งได้ประมาณ 27 ชิ้น ปั้มรอยมือรอยเท้าในผืนเดียวกันได้สวยดี 2 ผืน ให้เพื่อนไป อีก 1 ผืนปั้มไม่สวยปั้มรอยมือทับรอยเท้าซึ่งเป็นของผม นอกนั้นเป็นรอยมืออย่างเดียวเพราะผมเห็นว่าทาน้ำหมึกเท้าหลวงปู่ดูเลอะเทอะไปหมดล้างออกยาก (มือใหม่ครับ) ปั้มเสร็จรวมกองให้หลวงปู่ปลุกเสก แล้วแจกจ่ายไปได้คนละผืนสองผืนเท่านั้น ผ้ารอยเท้าท่านมีศิษย์น่าจะเป็นตำรวจถ้าจำไม่ผิดได้ปั้มประมาณ 300 ผืน แจกจ่ายกันไปแต่เป็นผ้าดิบนะครับ รอยมือรอยเท้าผ้าจีวรมีลายเซ็นหลวงปู่แผ้วน่าจะมีเพียง 5 ผืนเท่านั้น นับเป็นความเมตตาของหลวงปู่แผ้วที่มีต่อศิษย์เป็นอย่างมาก