ท่านพ่อลี สอนเรื่องการนั่งสมาธิและฟังธรรม ว่า

"ในเวลานั่งสมาธิ มีสิ่งที่ควรจะต้องสนใจอยู่ ๒ ประการ คือ

๑.ประคองลมให้อยู่กับคำภาวนา อย่าเอาเรื่องอื่นเข้ามาคิด และอย่าส่งใจออกไปหาเรื่องข้างนอก

๒.ตั้งใจฟังคำอธิบายในเรื่องของการนั่ง แต่ในการฟังนี้บางครั้งก็อาจจะลืมลมไปบ้าง แต่ก็ไม่สู้จะเป็นไรนัก เพราะเรื่องราวที่ฟังอยู่นั้น อาจจะมาช่วยกันได้ เมื่อหยุดจากการฟังก็แล้วจะเหลือแต่ภาระสิ่งเดียว ที่เรียกว่า ภาวนากิจ

กิจ คือ งานที่กระทำ

ภาวนา คือ ความดีอันหนึ่ง ซึ่งจะทำให้เกิดมีขึ้นในตน

ภาวนากิจนี้ ก็มีจุดหมายสำคัญอยู่ ๒ อย่าง คือ ๑.หาทางให้จิตสงบ และ ๒.ให้จิตเกิดความสบาย

เมื่อจิตของเราเกิดความสงบแล้ว ก็ย่อมได้รับความเย็น ความเย็นซึ่งเกิดจากความสงบนี้ มันเย็นซึมเข้าไปในหัวใจ เหมือนกับน้ำที่ใสสะอาดบริสุทธิ์ อันทำให้เราพอใจที่จะหาน้ำนั้นมาดิ่มอีก ความเย็นอันนี้เป็นความเย็นพิเศษ เป็นความเย็นของรสธรรมะ ผิดจากความเย็นของโลก ซึ่งถ้าผู้ใดไม่มีจิตสงบแล้ว ก็ย่อมไม่มีโอกาสที่จะดื่มรสของธรรมะได้"