คนเราเกิดมาต้องหัดเป็นคนพูดจามีสัจจะ "
รักษาสัจจะ สัจจะนี้สำคัญมาก พูดอะไรแล้วต้องทำให้ได้ รับปากกับใครไว้ต้องพยายามทำให้ได้ ถ้าทำไม่ได้อย่าไปรับปากเขา เสียสัจจะเปล่าๆๆ ท่านว่าเสียสัจจะบ่อยๆๆ ใครก็ไม่อยากคบไม่มีคนไว้ใจ ทำอะไรก็ไม่ค่อยจะสำเร็จเทวดาเขาไม่ช่วย
หลวงปู่ท่านเป็นบุคลที่รักษาสัจจะมาก แล้วท่านบอกว่าอย่าเป็นคนขี้บ่น ลำบาก ยาก ขี้เกียจ เหนื่อย หรือพล่ามบ่นอย่างไรสาระตามอารมณ์ตัวเอง บ่นไปแล้วก็ไม่เห็นจะมีอะไรดีขึ้น บ่นไปบ่นมาก็จะเป็นไปตามปาก เหนื่อยนักก็พักไป บ่นมากๆๆคนยังไม่ชอบเลย ท่านว่าเทวดาหนีจากหมด
อยู่กับหมู่กับฝูง ก็ต้องมีความจริงใจให้กัน อย่าเป็นคนตอแหล ปลิ้นป้อน เอาดีใส่ตัวเอาชั่วใส่คนอื่น ท่านว่าแบบนี้เทวดาครูบาอาจารย์หนีหมดสุดท้ายต้องอยู่ตัวคนเดียว
และคนเราเกิดมาท่านว่าให้มีความเมตตากรุณาต่อบุคคลอื่น เหมือนเป็นพี่เป็นน้องเรา ถ้าอยากให้ใครจริงใจกับเราเราต้องจริงใจกับเขาก่อน
คนเราเกิดมาชาตินี้ท่านว่าเพื่อสร้างความดีไว้ชาติหน้าพาหมูคณะร่วมกันสร้างบุญ เราทำแบบไหนก็จะได้แบบนั้น และท่านว่าต้องรู้จักบอกกล่าวแนะนำสั่งสอน บุคคลอื่นให้ตั้งใจทำความดีรักษาศีล แล้วต้องเป็นคนที่หัดรับฟังความคิดเห็นของคนอื่นด้วย
อย่าเอาแต่ตามใจหรือตามอารมย์ของตัวเอง โดยคิดว่าตัวเอง เก่ง ฉลาด หรือดีเด่นเกินคนอื่นให้หัดฟังคนอื่นเขาบ้าง และท่านว่าให้หัดสำรวจดูความพกพร่องของตนเอง อยู่เป็นเนืองนิจ เมื่อเห็นข้อผิดพลาดก็ให้รีบแก้ไขเสีย ไม่ใช่ไปนังดุแต่ข้อเสียของคนอื่น ที่ท่านได้ประทานโอวาทมานั้นมากมาย จำได้ไม่หมด
แต่สิ่งที่สำคัญ อริยมุนี (อ.เสก )จะนำมาคิดตรึกตรองทุกวันเพื่อให้ตนเองนั้นเป็นคนดี ถึงทำได้ไม่หมดแต่ก็พยายาม นั่งคิดพิจารณาบ่อยๆๆ จะได้เกิดปัญญาตามที่ท่านอุตส่าห์แนะนำสั่งสอนบอกกล่าวศิษยานุศิษย์ท่านใด ที่เห็นว่าดีก็สามารถนำไปปฎิบัติได้ ไม่มีลิขสิทธิ์