เตือนสติพ่อแม่//พ่อ-แม่ พยางค์เดียวสั้นๆ-แปลตรงตัวไม่ได้ แต่ความหมายกว้างไกลล้ำลึกยิ่ง พ่อแม่คือแดนเกิด พ่อแม่คือผู้ให้กำเนิด พ่อแม่คือผู้ปกป้องดูแลรักษา พ่อแม่ผู้อุปถัมภ์ค้ำชูสนับสนุน พ่อแม่คือผู้ให้ความรักความห่วงใยไร้ขอบเขต พ่อแม่คือผู้ที่อภัยโดยไม่จำกัด พ่อแม่คือเพื่อนที่ดีที่สุด พ่อแม่คือที่ปรึกษาที่ไว้ใจได้ทุกๆเรื่อง พ่อแม่คือผู้ที่ไม่เคยคิดร้ายแม้จะถูกลูกทำร้ายมาตลอด พ่อแม่คือมีแต่ความปรารถนาดีโดยไม่มีเงื่อนใข แม้ชีวิตก็สละแทนลูกได้ //นี่คือคุณสมบัติจิตสำนึกของความเป็น พ่อ แม่ ซึ่งเกิดขึ้นเองเป็นเองโดยธรรมชาติโดยอัตโนมัติ(ไม่ว่ามนุษย์ หรือสัตว์เดรัจฉาน ไม่ว่าจะเกิดในชาติพันธุ์ใด เชื้อชาติลัทธิ ศาสนาใด หรือแม้เป็นคนไร้ศาสนาก็มีคุณสมบัตินี้) ความเป็นพ่อ แม่ ไม่ต้องศึกษาเรียนรู้ใดๆ ไม่ต้องมีใครแนะนำ มันเกิดเองขึ้นโดยอัศจรรย์ในก้นบึ้งแห่งจิตใจ และมันจะคงอยู่อย่างนั้นตลอดไป ในดวงจิตดวงใจของคนที่ได้เป็นพ่อเป็นแม่///แต่ถ้า พ่อ แม่ คนไหนไม่มีคุณสมบัตินี้ -ไม่สนใจดูแลเอาใจใส่ลูกตนเอง ไม่มีความรักความผูกพันธ์ให้ลูกตนเอง ไม่ส่งเสริมสนับสนุนลูกตนเอง ไม่ห่วงหาอนาทรใดๆ ปล่อยปละละเลยไม่สนใจใยดี แม่คลอดแล้วทอดทิ้งลูกน้อย พ่อทำหญิงท้องแล้วไม่เคยสนใจช่วยเหลือรับผิดชอบ หรือทั้งพ่อแม่ทอดทิ้งให้ลูกๆอยู่กันไปตามยะถากรรม พ่อ แม่แบบนี้ ไม่มีคุณสมบัติของความเป็น พ่อ แม่ เป็นได้เพียงโมฆะบุรุษโมฆะสตรี-ไม่มีสิทธิเรียกร้องความเป็นพ่อ แม่ มิใช่บุพการีชน ฉนั้น ลูกๆจึงไม่มีความจำเป็นใดๆที่จะต้องรักหรือเทอดทูน ไม่จำเป็นต้องกตัญญูกตเวที//เพราะพ่อแม่ที่มีพฤติกรรมแบบนั้น มีสภาวะจิตและการกระทำ ที่ต่ำกว่าเดรัจฉาน((จึงไม่คู่ควรแก่การเคารพหรือเทอดทูนบูชาใดๆ))